Lang geleden woonde ik in een prachtig vakantieland. Griekenland om precies te zijn. In Thessaloniki. Een kamer op het dak van de woning met uitkijk over de Egeïsche zee. Prachtig.
Ik woonde nog niet zo lang in Griekenland en was nog niet precies op de hoogte van de regels en ‘wetten’ in het land. Dus op een middag dacht ik: “ Mooi iedereen aan het werk, alle kinderen slapen tijdens de messimeri (siësta) ik ga snel even stofzuigen.” Ik was net driftig aan het werk toen de bel ging, twee politieagenten op de stoep, die in het Grieks tegen mij begonnen te praten, inclusief met handen. Ik snapte totaal niet wat ze zeiden.
Gelukkig kwam de heer des huizes erbij en met een glimlach en evenzoveel handgebaren werkte hij de politiemannen de deur uit. Wat was er aan de hand?
“Esther, tijdens de messimeri uren van dit land mag je absoluut geen lawaai maken. Dus ook niet stofzuigen. Echt verboden! Normaal krijg je hier een boete voor, maar ik heb de politieagenten uitgelegd dat je niet van deze regels op de hoogte was en moest beloven dat ik jou de regels nog eens goed zou uitleggen.” Gelukkig, geen boete. “Vannacht hadden de overburen om 03.00 uur ’s nachts waarschijnlijk een feestje, zoveel lawaai. Ja, maar dat mag wel, als het ’s middags maar stil is”.
In mijn hoofd gebeurde er van alles en vond ik deze regels niet duidelijk en al helemaal niet handig. Maar nu woonde ik hier en moest mij aanpassen. En niet alleen moest ik, ik wilde ook graag. Dit was nu mijn thuisland, hier woonde ik. Eén ding leerde ik van wonen in een ander land en hun cultuur: ‘It’s not wrong, it’s different’, het is niet verkeerd, het is alleen anders.
Zo heeft ook elke kerk wel een beetje een eigen ‘cultuur’. Misschien zijn er in jouw kerk wel bepaalde ‘regels’ waar je je aan houdt. Of worden de zondagse diensten op een bepaalde manier gedaan. Er zijn kerken waar je blijft zitten op je plek tijdens het zingen en er zijn kerken waar ze gaan staan en zelfs kerken waar je mag dansen…
Iets wat je niet gewend bent, is al snel gek of raar in onze ogen. En we hebben de neiging om het ook af te keuren. Waarom? Omdat we het niet gewend zijn, het ‘hoort’ niet zo. Maar als je om je heen kijkt, er zijn zoveel verschillende mensen en God heeft ons uniek gemaakt. Dus God moet wel heel veelkleurig zijn, want ik ben zo anders dan jij. En mijn gewoontes zijn waarschijnlijk ook anders dan die van jou.
Maar wie van ons doet het dan niet goed? Ik denk algauw dat het niet aan mij ligt…ik doe het tenslotte goed! Of?
Een andere kerk doet het niet fout! Ze doen het anders. Soms héél anders. Om God nog beter te leren kennen hebben we juist elkaar nodig, met al onze verschillen.
En dan zullen jullie samen met alle andere gelovigen gaan zien hoe breed en hoe lang, hoe hoog en hoe diep de liefde van Christus is (Ef.3:18).
Of we willen of niet, wij hebben elkaar dus nodig om God nog beter te begrijpen. En ik heb Gods liefde nodig om jullie beter te begrijpen.
