Al vele jaren is Esther met veel enthousiasme kraamverzorgster in Nederland. Na heel veel reizen naar Afrika, ontstond er een nieuwe droom: cursussen en trainingen voor (aanstaande) mama’s in Afrika.
De voorlichting en zorg in Afrika is heel anders dan bij ons in Nederland. Veel moeders hebben geen idee wat hen te wachten staat als zij zwanger worden. Ze worden niet voorgelicht over de veranderingen in hun lichaam en hoe zij goed voor zichzelf en de baby kunnen zorgen. Daarnaast is er weinig tot geen zorg.
Tijdens deze cursussen geeft Esther moeders uitleg over hun lichaam en zwangerschap. Ze ontvangen informatie en praktische tips over hygiëne, verzorging en de bevalling. Ook geeft zij training aan nieuwe moeders. Zo leren ze onder andere over voeding en over veiligheid. Hoe zorg je voor een baby, waar moet je op letten, hoe ontwikkelen baby’s zich het eerste jaar.
Een leuke uitdaging, om de mensen daar te helpen met de middelen die zij hebben. Hoe kunnen moeders goed voor zichzelf en hun baby zorgen zonder schoon water, verloskundige of andere middelen. Esther gaat samen met hen op zoek naar wat er mogelijk is met wat ze wél hebben, om ervoor te zorgen dat ook de baby’s daar een zo goed mogelijke start krijgen.
Getuigenis:
En neem een grote auto mee als je ons komt halen, want we nemen weer veel koffers mee….
Een zin die ik eigenlijk elke keer meerdere keren laat klinken als we naar Afrika gaan.
En we nemen inderdaad minimaal 6 koffers mee en dan nog tassen.
Bepakt en bezakt is dan echt van ons op toepassing.
Elke reis nemen we extra koffers mee die we volstoppen met kleding, spullen en boeken. Allemaal om daar in Afrika uit te delen. Elke reis weer.
We laten vaak wel weten dat mensen blij waren met de spullen en waar ze terecht komen.
Maar op onze laatste reis gebeurde er wel iets heel bijzonders:
Een paar dagen voordat we naar Afrika gingen, kreeg ik een berichtje van een lief gezin waar ik had gekraamd.
“Esther, we weten dat je binnenkort op reis gaat en we hebben een doos vol met mooie en goede spullen voor je. “
Ik moet eerlijk bekennen dat ik dacht: ‘Wanneer ga ik dat dan ophalen?’ Het is altijd een beetje hectisch voordat we weggaan.
En toch merkte ik dat ik die doos moest ophalen.
Prachtige spullen kwamen uit de doos tevoorschijn en ik vond het heel lief van ‘mijn’ gezin dat ze aan onze reis dachten.
Alles uit de doos stopte ik in de toch al overvolle koffers overal vond ik wel een plekje.
Nadat we de spullen bij ons team in Oeganda hadden gebracht om uit te zoeken wie wat nodig heeft, aten we een weekje later bij één van ons team.
“Oh zei Suzan: “ Ik moet jullie iets bijzonders vertellen!”
“Ik was zo blij met de nieuwe kleding en spullen die jullie nu hebben meegebracht. Want ongeveer drie weken geleden heb ik het laatste van de vorige reis weggegeven.
En nu werden we gebeld door iemand die in een ziekenhuis in Kampala was met z’n vrouw.
Ze komen uit een vluchtelingenkamp in het Noorden van Oeganda. Ze zijn gevlucht uit Soedan voor de oorlog.
Zij moest bevallen en dat ging niet goed en om een lang verhaal kort te maken, ze belandde in het ziekenhuis in Kampala.
Wij gingen bij haar kijken en wat bleek….ze had helemaal niets voor de baby. De kleine dame had alleen een soort ‘zeiltje’ als deken om haar heen.
Suzan zei:” Ik ben terug gegaan naar huis en heb allerlei mooie kleertjes en spullen uit jullie koffers gehaald en bij ze gebracht.
Het waren precies de spullen uit de doos van het gezin.
Wij geloven als Fountains of Joy dat geloof en handelen hand in hand gaat. En wij doen dat niet alleen.
Hartelijk dank voor alle mooie kleding, kraamspullen, dekentjes etc. die wij weer mochten ontvangen.