Afgelopen november vond onze reis naar Oeganda plaats. Dit keer verliepen de voorbereidingen heel anders dan vorig jaar, toen we problemen hadden met ons visum. Nu verliep het allemaal heel voorspoedig en dat was erg prettig.
Kabalagala
We begonnen de reis in Kampala, waar we startten met het geven van de cursus ‘communiceren met God’. Een cursus die ook in het Luganda vertaald is, de taal die veel mensen in Kampala spreken. Het verstaan van Gods stem en profeteren is erg nieuw en mensen vonden het ook erg spannend om de cursus te volgen.
Getuigenis 1:
Tijdens de cursus ‘communiceren met God’ gaven wij de mensen de opdracht om een liefdesbrief naar God te schrijven en dan stil te zijn en op te schrijven wat God terug zou antwoorden.
Een jongeman kwam naar voren en vertelde dat hij de brief had geschreven. Daarna wachtte hij af wat God ging doen. Hij vertelde dat God tegen hem zei: “Je hebt een geest van angst en Ik neem dat nu weg”. Hij straalde helemaal en zei: “Het is ook echt weg. Heel raar, maar ik heb helemaal geen angst meer. Het werkt echt: communiceren met God!”
Getuigenis 2:
Een jong meisje kwam naar voren en vertelde dat zij ook de brief had geschreven. Ze vertelde: “Vijf jaar geleden wist ik dat God van mij hield. Maar ik was dat helemaal kwijtgeraakt. Ik kon niet geloven dat God van mij hield. Maar na het schrijven van de brief kwam God en ik weet nu zo zeker dat Hij van mij houdt. Ik weet het nu zeker!”
Boys meeting:
Na de conferentie was er op zondagmiddag een middag voor alleen jongens georganiseerd. Er zouden jongens uit de kerk komen en misschien ook jongens van de straat, die in de sloppenwijken woonden.
Er kwamen maar twee jongens uit de kerk….Ineens ging de deur open en stroomden allemaal jongens van de straat binnen. Een straatwerker vertelde ons later dat de meeste jongens die er zaten in een jeugdbende zitten. Ze keken eerst flink de kat uit de boom, maar toen Erik hun vertelde dat hij meer met hen gemeen had dan ze zouden denken, begon de atmosfeer te veranderen en hingen ze allemaal aan de lippen van Erik. Veel jongens kwamen ook naar voren voor gebed. Het werd uiteindelijk een hele bijzonder middag.
Kibibi
Na een dag bijkomen, voor zover dat lukte, want er moest ook weer voorbereid worden voor de volgende spreekbeurten, gingen we naar Kibibi. Een nieuw gebied in het westen van Oeganda. Hier zijn we drie dagen gebleven.
Getuigenis:
Op de laatste dag van de conferentie kwam er een voorganger naar voren: Hij vertelde: “De eerste dag sprak Erik dat wij ‘heilig en goed zijn’ en ik merkte dat ik boos werd. Wat een onzin verkondigt deze man. Ik dacht: ik ga naar huis en kom niet meer terug naar de conferentie. Maar toen ik naar huis ging, hoorde ik God tegen mij zeggen: Jij moet dit allemaal horen en je gaat alle dagen naar de conferentie. Ik had helemaal geen zin meer om te gaan, maar durfde niet ongehoorzaam te zijn. Maar hoe meer ik hoorde, hoe meer ik het ben gaan begrijpen. Ik heb zoveel nieuwe dingen gehoord en ik weet nu dat het allemaal waarheid is. Ik moet naar mijn gemeente en ze vertellen dat mijn onderwijs niet goed was en ik moet ze nieuwe dingen leren. Ik ben zo blij dat ik alle dagen geweest ben. Ik ben echt veranderd.”
Team
Tijdens onze reizen hebben we een fantastisch team. Jeffrey Kiggundi (midden op de foto) en Nelson Wandira (rechts). Zij zijn van grote waarde voor ons. Nelson is onze chauffeur en weet overal de weg. Hij speelt keyboard en vertaalt ons als wij spreken. Jeffrey, voorganger van onze thuisgemeente hier, is een bijzondere aanbiddingsleider, vertaalt en kan op een mooie manier dingen verduidelijken naar hun eigen cultuur. We zijn inmiddels een heel hecht team. En als we ‘vrij’ zijn hebben de jongens altijd heel veel vragen en nemen we de tijd om hen te discipelen.
Gayaza
Er stonden twee vrije dagen op de planning, maar een voorganger van de gemeente in Gayaza, Ps. Ricky, die wij al heel lang kennen, belde op om te zeggen dat wij echt in de gemeente moesten komen. Hij had zoveel getuigenissen gehoord van mensen. Vorig jaar hadden wij een conferentie in zijn gemeente gegeven en nu wilde Ps. Ricky ons bemoedigen met getuigenissen over wat er gebeurt was tijdens deze conferentie:
Getuigenis:
Een vrouw vertelde: “Ik had tot God gebeden: als U echt van mij houdt, laat U zelf zien aan mij”.
Toen profeteerde papa Erik, hij zei: “God gaat Zijn hart laten zien aan jou.” Dit was precies waar ik voor gebeden had.
Een man vertelde: “Vorig jaar profeteerde mama Esther over mij en ze zei: “Blijf waar je bent, ga niet weg, maar blijf, maak ook geen plannen om weg te gaan. Ik kon het niet geloven dat zij dit zei, want onze huurbaas had vanochtend tegen mij gezegd dat wij uit ons huis moesten en weg moesten gaan vanwege een huurschuld. Ik snapte er niets van. Maar de volgende dag belde een vriend van mij op, hij is een dokter en vroeg of hij mij kon ontmoeten. Toen wij samen waren zei hij: “Ik heb het gevoel dat ik je moet zegenen” en hij gaf mij geld. Het was precies het bedrag van de huurschuld. Een paar maanden later belde iemand anders mij op om samen te lunchen. Ook deze persoon gaf mij geld. Hiervan heb ik grond gekocht en een huis gebouwd. Ik wilde eigenlijk zo graag weg van hier en ergens anders opnieuw beginnen. Maar na de profetie ben ik gebleven en God zegende mij”.
Namayingo
Opnieuw gingen we naar Namayingo aan de grens met Kenia. Het weerzien van Ps Titus en zijn gezin is altijd een feest. Deze man en zijn familie zijn zo gastvrij. Ze doen niets liever dan je helemaal vol stoppen met eten en drinken. Soms moet je echt zeggen dat je echt niet meer wilt. Anders blijft het eten maar komen. Ook de conferentie hier was zo bijzonder. Mensen willen zo graag meer leren uit het woord van God. En na afloop van de conferentie zat de achterbak van de auto weer opnieuw vol met gaven die wij van de mensen mochten ontvangen. Ook hadden zij nieuwe kleding voor ons gemaakt. Zo mooi om mee te maken dat zij zo gastvrij, maar ook vrijgevig zijn.
Bij elke reis die we maken kijken we uit naar wat God gaat doen en elke reis zijn we weer opnieuw verbaasd over de bijzondere dingen die we meemaken. We zeggen vaak tegen elkaar: “Het kan toch niet beter en mooier worden dan de vorige keer?” Maar het kan echt wel. We ontdekken dat God nog steeds groter en mooier is dan wij kunnen bedenken.