18 november zaten wij opnieuw in het vliegtuig op weg naar Oeganda, al zouden wij hier dit keer niet de hele missie verblijven. Want op 20 november vertrokken wij samen met Jeffrey Kigundi, voorganger van de gemeente in Kampala, naar Kenia.
Kenia
De reis van Kampala naar Karaus in Kenia was een behoorlijk uitdagende reis. Vijf uur reizen in een Afrikaanse taxi is al een onderneming op zich. De taxi’s hier zijn vaak een persoonlijke onderneming en om de taxi te ‘pimpen’ verlagen ze het binnendak van de taxi, zodat het wat chiquer lijkt. Nadeel voor westerse mensen dat rechtop in de taxi zitten bijna onmogelijk is.
Dus na vijf uur met een gebogen hoofd uit een taxi stappen is een uitdaging.
Na vijf uur ben je bij de grens van Kenia.
Daarna moesten we nog drie uur met de auto.
Donderdag 21 november start de conferentie in een plaatsje dat Karaus heet. Een plek in een afgelegen gebied. Dit is een gebied waar mensen wonen die dagelijks geconfronteerd worden met immoraliteit en verslavingen.
In dit gebied zijn Daniel en Sylvia een gemeente gaan pionieren om zo verschil te maken in deze omgeving.
De conferentie was bedoeld om het leiderschap toe te rusten en de kerk te bemoedigen met profetie en gebed.
Tijdens de conferentie waren er ook veel kinderen aanwezig, zonder hun ouders. Mishandeling en verwaarlozing zijn geen uitzondering hier.
De kerk is een toevluchtsoord geworden voor veel mensen in de buurt. En juist hier mochten wij mensen bemoedigen, leiders toerusten en er zijn mooie persoonlijke woorden aan mensen doorgegeven.
Er is tijdens deze conferentie van drie dagen ook veel gebeurd op het gebied van innerlijke genezing.
We konden niet alleen geestelijk voedsel uitdelen, maar ook iedereen tijdens de conferentie een lunch aanbieden en ’s avonds alle kinderen eerst een warme maaltijd geven voordat zij weer naar huis gingen. Iets waar veel kinderen hier regelmatig zonder moeten doen.
Zo is een conferentie vaak hier in Afrika heel anders dan in Nederland.
Kinderen komen vaak tijdens een conferentie mee, slapen allemaal op matrasjes in de kerkzaal.
Dankzij alle mooie ondersteuning en giften kunnen wij de mensen ook een maaltijd aanbieden.
Iets wat bij ons heel normaal is: drie maaltijden per dag, maar hier vaker een uitzondering.
Op zondag heeft Erik in de gemeente gesproken en mochten we over het leiderschap profeteren en hen zegenen.
Er was ook tijd om met mensen afzonderlijk te spreken en voor ze te bidden.
We kijken terug op een hele bijzondere tijd in Kenia.
In dit land is zeker een deur op gegaan en we zien er naar uit om terug te gaan.
Oeganda
Na een bijzondere tijd in Kenia kwamen we op 25 november terug in Oeganda.
En meteen door, want op 26 november ging onze eerste profetische aanbiddingsconferentie, in Kampala, van start.
We hadden ons goed voorbereid en toch hadden wij het gevoel, tot op het moment dat de conferentie begon, precies voor ogen hoe het zou gaan.
Totdat het begon, nadat Erik had gesproken over aanbidding gingen we met elkaar de ‘praktijk in’.
Wat was dat bijzonder… de hemel ging open en er gebeurde zoveel tijdens de aanbidding. Mensen werden hersteld, kregen woorden van God, iemand ontving een profetisch lied.
Dit feest duurde drie avonden. De laatste avond zat stampvol en mensen strekten zich echt uit om meer van God te ontvangen door de prediking. Maar ook aan God te geven door de aanbidding.
God was aan het werk en wij hadden in gehoorzaamheid alleen de boel in gang gezet. Zelfs voor ons was deze profetische aanbiddingsconferentie een nieuwe stap.
Het is mooi dat wij tijdens het geven in de missie, zelf ook veel mogen ontvangen.
Elke reis zit ook vol met verrassingen die wij niet voorzien of voorbereid hebben. In het begin vonden we dat lastig en spannend, maar inmiddels weten we dat God het allang wist en ons nooit in de steek laat.
Ook nu zat er weer een verrassing voor ons in deze reis.
Nog een profetische conferentie in een voor ons nieuwe kerk. En de voorganger zag er enorm naar uit.
Gelukkig wist God ook dit keer van de ‘surprise’ en Hij gaf ons genoeg om ook hier Zijn liefde en persoonlijke woorden uit te delen.
De kerk, waar de conferentie plaats had, bevond zich naast een moskee, tussen de kroegen en de toverdokters.
Hoe harder we zongen, des te enthousiaster werden ook de imam en de trouwe bezoekers van de kroeg.
Maar te midden van alle rumoer en gedoe, deed God een bijzonder werk in deze kerk, waar profeteren en profetische woorden heel nieuw waren. De voorganger zei de laatste avond tegen ons dat wij voortaan in deze kerk moesten beginnen met de conferentie.
Ook hier zijn weer nieuwe contacten gelegd.
De laatste dagen van onze missie nemen wij vaak nog de tijd om ‘familie’ die wij inmiddels hier hebben te bezoeken. En je komt niet eerder weg dan dat we samen gegeten hebben.
En we nemen de tijd om de missie met het team te evalueren en nieuwe plannen te bespreken.
Deze dagen zitten erg vol, maar zijn ook heel waardevol.
Na deze reis konden wij een ‘nieuw’ land aan ons rijtje toevoegen: Kenia. Een land waar veel mensen wachten op een ontmoeting met God.
