Na het schrijven van onze laatste nieuwsbrief in april 2024 had ik plannen gemaakt en mijn agenda volgepland. Weer van plan om in volle kracht vooruit te gaan. Ik was wel een beetje moe van een aantal dingen die mij op dat moment erg bezighielden. Maar tussen alles door vroeg ik aan God of Hij mij nieuwe onderwerpen wilde geven voor preken en nieuwe ideeën voor Fountains of Joy. Ik ervaarde dat God zei: “Dat wil Ik wel doen, als jij de tijd en rust neemt om het ook te willen horen van Mij.”
Huh, natuurlijk wil ik van U horen, maar U weet dat ik het druk heb met o.a. mijn werk als kraamverzorgende, voorbereidingen voor onze reis naar Afrika en zo kon ik nog een aantal dingen opnoemen. Even schoot het verhaal van Martha en Maria door mijn hoofd. Toch wilde ik God graag ervan overtuigen dat ik best goed bezig was. Eerlijkheidshalve vond ik het belangrijk om God te helpen herinneren dat in Zijn Woord, de Bijbel staat, dat het goed is voor anderen te zorgen en naar hen om te kijken. Oh ja: en U zegent het werk van mijn handen. Genoeg argumenten om vrolijk verder te gaan.
Eind april was ik niet lekker. Ach dat gaat wel weer over. Maar het ging niet over. Er moesten een aantal onderzoeken aan te pas komen. “Mevrouw, u bent lichamelijk gezond, maar misschien moet u even iets meer rust nemen voor uzelf”, zei de dokter. Hoezo? Ik kan toch alles. Op een ochtend was ik aan het bidden en vroeg aan God of Hij mij even wilde aanraken en mijn hoofd ook, dan kon ik weer door. Het bleef voor mijn gevoel héél lang stil. Als jij wilt horen van Mij, kom in Mijn aanwezigheid en rust. Oh nee, niet weer dezelfde woorden..
Ik was het er nog niet helemaal mee eens. Maar probeerde toch iets meer rust te nemen. Tot een heel lieve vriendin mij appte: ‘Ik zat in de auto en kwam ergens langs en ineens moest ik aan je denken. Ik zag een boot in de sluis. Je komt vanaf het water, gaat de sluis in en je moet wachten tot het water op het juiste niveau is. Je kunt alleen maar wachten totdat het water op het goede niveau is. Dus rust uit totdat de deur opengaat om weer verder te kunnen’.
Wat een prachtig beeld waarin nog maar eens duidelijk werd dat rust soms goed is. Zelfs voor mij. Oké, helemaal in ‘standje niets doen’ is niet gebeurd, maar ik doe even een stapje terug en neem ook tijd om naar God te luisteren. Dat was even lastig want in mijn hoofd zaten nog heel veel to-do lijstjes. Maar langzamerhand ging het beter.
Dus mocht je denken, het is zo stil aan de overkant.. Klopt ik doe mijn best om even rustig aan te doen. Dan kan ik straks met volle kracht vooruit of… Ik denk dat ik nog even met God overleg 🙂
