Binnenkort reis ik met Erik weer naar Afrika. Als ik daar ben is het erger, maar hier in Nederland heb ik het ook: Moet ik op elke vraag, waarin een verzoek ligt om iets te doen voor een ander, altijd ‘ja’ zeggen? Als we in Afrika zijn zie ik zoveel nood en wordt er heel veel aan ons gevraagd: “Help je ons?” En er is nood, heel veel nood.
De eerste paar keren dat wij naar Afrika gingen werd ik overweldigd door alles wat ik meemaakte en zag. Ik heb een hele ochtend lopen huilen. Dit was anders dan beelden op de tv of foto’s die voorbij komen. Ik beleefde alles intens. Ik wilde iedereen helpen en veel mensen iets geven. Maar ik kwam er ook al heel snel achter dat ik de nood van alle mensen niet kan oplossen en misschien nog belangrijker, ik hoef ook niet alles op te lossen.
Van nature zorg ik graag voor mensen. Ik werk niet voor niets in de zorg. Dat is een mooie eigenschap, maar ook mijn valkuil. Nee zeggen was voor mij bijna geen optie. Vaak ging ik hierbij over mijn eigen grenzen, maar ja, deze mensen moesten toch ook geholpen worden. En vaak eindigde een tijd van heel veel doen in: Nu doe ik even niets… Dat is niet verkeerd, maar een beetje meer balans zou prettig zijn. En dat vind ik soms best lastig.
Tot mijn schoonzusje een keer tegen mij zei: “Bij mij staat een zin op mijn prikbord in de keuken: Moet ik dat nu doen?” Deze zin kun je herhalen en dan steeds één woord onderstrepen.
Moet ik dat nu doen?
Moet ik dat nu doen?
Moet ik dat nu doen?
Moet ik dat nu doen?
Deze zin heb ik van haar overgenomen en pas het nu toe in mijn eigen leven. En weet je wat? Ik zeg niet meteen overal ‘ja’ op. Want ik ga er even over nadenken…. Moet ik dat nu doen? En ik leer dat alles wat ik hoor en zie, niet aan mij is om op te lossen. Dat geldt hier in Nederland én in de landen waar we heen gaan. Esther kan niet iedereen helpen en dat is goed. Ook in de bijbel staan mooie voorbeelden van je grenzen leren kennen en aangeven.
Al wat uw hand vindt om naar uw vermogen te doen, doe dat. Prediker 9: 10
Er zijn dus grenzen aan wat ik kan en als het even niet lukt mag ik nee zeggen.
Ga nu mee naar een eenzame plaats om alleen te zijn en een tijdje uit te rusten. Marcus 6:31
Als ik gewerkt heb en anderen geholpen heb, mag ik ook even uitrusten. Bij God is ook balans. Hij rustte ook uit nadat Hij alles gemaakt had. Op vakantie gaan mag van God. Of lekker thuis zijn, maar even niks doen. En ja, na uitrusten heb ik ook weer nodig om op te staan en wat te gaan doen. Want een keer iets doen voor een ander is goed en het mag mij ook wel wat kosten. En een volgende keer? Dan vraag ik weer:
Moet ik dat nu doen?
