“Mama ben jij de baas over het logeren bij opa en oma?” Onze oudste kleindochter had een nachtje bij ons gelogeerd en het was heel erg gezellig geweest. Samen hadden we onze nagels gelakt, met roze natuurlijk, en ook tenen mochten niet vergeten worden. Daarna een prinsessenjurk aan, een prinsessenfilm kijken. De glitters en roze knutsels kon je door het hele huis terug vinden. Maar zo hoort een logeerpartij te zijn. Na deze keer was er nog een logeerpartijtje, nu samen met haar kleine zusje. Het was feest. En dan zit je als ‘leuke’ oma voor dag en dauw in een echte speeltuin. Niet in zo’n kleine, die bij ons om de hoek zit, maar een echt grote.
Blijkbaar was dit alles voor herhaling vatbaar en dus moest er even uitgezocht worden wie er de meeste zeggenschap had over logeren bij opa en oma. Volgens haar mama lag deze zeggenschap bij opa en oma. Op het gebied van logeren bij opa en oma zijn wij dus duidelijk de baas. Goed om te weten. Toen ik hoorde dat de dame deze vraag thuis had gesteld, moest ik er heel hard om lachen. Je bent vier jaar, maar je denkt al wel na over bij wie je moet zijn met bepaalde vragen. En als je er goed over nadenkt kan dit beslist in je voordeel werken.
Ik dacht hierover na. Naar wie ga ik toe met mijn vragen? Wie is de baas in mijn leven? Denk ik erover na bij wie ik het ‘beste’ antwoord krijg? En is het antwoord wat ik krijg, voor mij de beste uitkomst?
Als kind leerde ik dat God de baas is in Mijn leven. Nou ja, niet letterlijk met deze woorden, maar wel dat als je je leven aan Hem geeft, Hij je leven gaat leiden. Dat klinkt in deze tijd niet ‘hip’. Dat begrijp ik ook helemaal. Als ik iemand de ‘baas’ over mij laat zijn die ik helemaal niet ken, alleen misschien over gehoord heb, dan heb je daar geen trek in. Ik wil zelf de controle houden, zelf bepalen wat goed voor mij is. Maar weet ik wat goed voor mij is?
Als onze kleindochter bij ons logeert wil ik graag dat ze het fijn heeft. Dat ze van de logeerpartij geniet. Waarom? Omdat ik heel veel van mijn kleinkinderen houd. Maar sommige dingen die ze wil, daar kan ik geen ‘ja’ op zeggen. Als ze bij ons is, wil ze opblijven, vooral héél lang, tot in de nacht. En natuurlijk, opblijven mag, maar tot in de nacht? Dat dan weer niet. Oma weet, tekort aan slaap is voor deze dame niet goed. Zij kan dat nog niet zien.
Soms heb ik vragen aan God, ik snap het niet waarom het zo gaat zoals het gaat. Ik begrijp het (nog) niet. Maar God is de baas. BAAS?! Nee, Hij is mijn Vader en Hij is goed voor mij. Ook al zie ik het niet, heb ik vragen en begrijp ik niet alles. Dan nog mag ik Hem vertrouwen, geloven dat Hij het beste voor heeft met mij.
Ik weet dat God heel veel van mij houdt. En wil dat ik geniet. Maar sommige dingen die ik wil, daar kan Hij geen ‘ja’ op zeggen. En er zijn situaties die ik niet begrijp. Misschien dat er een moment komt in de toekomst dat ik het zal zien. En anders…. Wil ik blijven geloven en zeggen dat God goed is en dat Hij van mij houdt.
