“Maar wie hoopt op de HEER krijgt nieuwe kracht: hij slaat zijn vleugels uit als een adelaar, hij loopt, maar wordt niet moe, hij rent, maar raakt niet uitgeput” – Jesaja 40:31.
Daar zat ik op een plastic kuipstoeltje in een voor mij nieuwe kerk in Afrika. De aanbidding was zojuist afgelopen en Erik stond op het punt om te gaan spreken.
Ik was zo blij dat Erik aan de ‘beurt’ was. De afgelopen 17 dagen had ik minstens tien keer gesproken en geprofeteerd over héél veel mensen, voor mensen gebeden en naar hun verhalen geluisterd. En nu zat ik hier. Straks verwachten mensen dat ik voor hen zou bidden en een persoonlijk woord van God voor hen zou hebben.. Maar ik had niets meer, behalve een schorre keel van het vele praten en ik was moe, echt heel moe.
Eerder op de dag had we onze mail en appjes bekeken en een lieve vriendin had de bovenstaande tekst gestuurd. Deze tekst had ik eerder gehad en ik las het even door. Ken je dat? Je leest iets maar het dringt niet echt door. Natuurlijk was ik blij met de bemoedigende appjes en het medeleven vanuit Nederland. Maar het was net of mijn hoofd (en mijn hart) het niet meer konden pakken.
Maar in die kerkdienst ’s avonds moest ik ineens weer denken aan deze tekst en ik zocht het appje even op. Ik las het en ik zei tegen God: “sorry, mooie tekst! Maar ik ben wel moe en uitgeput en ik heb niets meer te geven of te zeggen. Dus als U wilt dat deze mensen straks iets gaan ontvangen moet U echt iets doen. Ik heb niets…” Het was een poosje stil en toen ineens zei God tegen mij: “Daarom is dit nu voor jou!” Deze woorden zijn voor jou.
Ik moet bekennen dat ik geen idee had hoe ik deze tekst moest toepassen in mijn situatie, dus op z’n Esthers zei ik tegen God: “Als deze tekst voor nu en voor mij is, kom dan maar op met die kracht en niet moe zijn”.
Tijdens de preek veranderde er niets, ik voelde mij moe en had geen idee wat ik straks moest zeggen tegen de mensen. Aan het einde van de preek zei Erik enthousiast: “Kom maar naar voren Esther, dan gaan we profeteren over mensen”. Ik stond op van mijn stoel en liep voorzichtig naar voren. Ik dacht: “Ik geef God nog even de tijd om iets te doen.” Pas op het moment dat ik mijn mond open deed en begon, was alle moeheid weg en de woorden rolden uit mijn mond.
Nee, ik was nog steeds moe en ik had niets te geven. Maar God in mij had deze mensen heel veel te geven. Deze tekst die ik zo vaak gelezen en gehoord had. Een tekst die ik zelf ook wel in preken heb ‘gebruikt’, werden levende woorden voor mij. Het werkt echt!
Wie weet heb jij ook wel eens een tekst gehad op een kaart of via de app en heb je net als ik had, ook het gevoel: “en wanneer gebeurt het nou?” Ik heb niet op alle vragen een antwoord. Maar één ding heb ik echt ontdekt. Er zit echt kracht in de woorden van God.
Heeft iemand je deze week een tekst gegeven? Lees de woorden nog eens rustig door en vraag aan God dat deze woorden echt mogen gaan leven voor je. Wie weet heb jij de tekst die ik kreeg ook wel nodig: nieuwe kracht, niet meer moe. Dan deel ik deze tekst graag met jou!
Liefs Esther
