Ik zou zeggen: “nee, niet echt. Er is zeker geen steekje los bij mij”. Maar soms laat ik wel een steekje vallen….
Als ik even op de bank zit, brei ik. Ja, je leest het goed. Ik brei. Lekker burgerlijk en gezellig. Maar wat brei je dan? Dekentjes en babymutsjes. Die deel ik uit aan zwangere vrouwen of moeders met baby’s als wij in Afrika zijn. Het idee komt niet bij mij vandaan. Ik was eerst aan het breien voor een stichting die hun dekentjes gebruikt in een ziekenhuis. En we hebben met een aantal collega’s een keer babymutsjes gebreid en aan een andere stichting gegeven.
Op een keer had ik een dekentje over en die nam ik mee op reis. Ik gebruikte het als voorbeeld in één van mijn lessen in Oeganda. Daarna gaf ik het cadeau aan een vrouw die er was en wiens baby ik mocht ‘lenen’ om de lessen wat te verduidelijken. Nadat ik haar het dekentje had gegeven kwamen veel vrouwen naar de dames uit mijn team om te vragen of er meer dekentjes waren?
Ik besloot om meer dekentjes te gaan breien om weg te geven. Inmiddels is mijn moeder ook aan het breien geslagen. En haar dekentjes gaan ook mee naar Afrika (zie foto). Mijn moeder wordt dit jaar 88 en breidt voor de baby’s in Afrika. Zo draagt zij onder andere haar steentje bij aan onze stichting.
Inmiddels weten de vrouwen in Afrika van ‘onze’ dekentjes en deze beginnen behoorlijk in trek te raken. Maar we geven de dekentjes niet zomaar. Voordat wij op reis gaan bidden mijn moeder en ik dat de dekentjes echt bij de juiste personen terecht komen. Zoals bij de mevrouw op de foto. Tijdens een kerkdienst stuurde iemand mij naar haar toe. Ze wilde heel graag dat ik voor haar zou bidden. Ze had een verdrietig verhaal te vertellen. Ik begon voor haar te bidden en persoonlijke woorden van God met haar te delen. En terwijl ik dat deed, wist ik zeker dat ik deze vrouw het dekentje moest geven wat mijn moeder gebreid had. Waarom zij? Ik weet het niet zeker, maar God liet mij heel duidelijk weten dat het dekentje voor haar was.
Een andere vrouw had ook een keer een dekentje gekregen en vertelde later aan iemand dat zij zich zo geliefd had gevoeld toen zij het dekentje ontving. Ze zei: “ Het was alsof dit dekentje om mij heen werd gelegd, zo’n warmte voelde ik.” Wat we doen voor een ander maakt denk ik niet zoveel uit. Maar DAT we iets doen voor iemand anders.
En ik weet zeker dat we allemaal iets kunnen. Iets wat bij ons past, wat we leuk en fijn vinden om te doen en waarmee we anderen kunnen laten zien dat zij er toe doen. Iedereen wil gekend en geliefd zijn. En misschien ben jij wel degene die dat aan iemand anders mag laten zien. Op welke manier? Je hoeft zeker niet te gaan breien als je daar een hekel aan hebt. Zoek iets wat bij jou past en waarmee jij iemand kan laten weten: Je wordt gezien en je bent geliefd.
Een tijdje geleden sprak ik persoonlijke woorden van God uit naar een vrouw die bij mij was gekomen voor gebed. Ik zag een beeld van haar in de keuken terwijl zij soep aan het koken was. Zij en haar man begonnen midden in mijn verhaal heel hard te lachen. Ze vertelde: “Dat is bijzonder, deze week heb ik heel veel kippensoep gemaakt en dat uitgedeeld. Ik had geen idee dat God daar blij mee is dat ik dat doe voor de buurt”.
Als we nu allemaal geen steekje laten vallen, maar oppakken, dan wordt het een prachtig (brei)werk en gaan veel mensen ontdekken dat zij gekend en geliefd zijn.